දිනපොතින් පිටුවක්..

වේලාව - පෙ.ව 8.30 

ඇය- ක්ලාස් කට් කලා කියලා අම්මට අහුවෙයිද දන්නේ නැ..මට නම් බයෙත් බැ අයියේ.
ඔහු- නැ බබා...පිස්සුද ඔයාට.. බය නැතුව ඉන්න.. 
ඇය- ඒත් අම්මා අද බැංකු යනවා කියලත් කිව්වා අයියේ.. [කෙල්ල ලේන්සුවෙන් දාඩිය පිහිදායි]
ඔහු- හරි එහෙනම් අපි අර රෙස්ට් හවුස් එකට යන්ද?? රූම් එකක් අරන යන්?
ඇය- ම්ම්ම්ම්ම්......
ඔහු- යන්ද???
ඇය- මන් ලඟ පෙති නැ..ඉවර වුනා..
ඔහු- හරි හරි..මේ ලඟ පාමසියක් තියෙනවා..යන්..
[දෙන්නා නැගිටලා ගියා.]


වේලාව- මධ්‍යහන 12.00

ඔහු- ඔයා එළියට එනකොට කට්ටිය ඇහුව්වේ නැද්ද කොහෙද යන්නේ කියලා?
ඇය- ඇහුව්වා. මන් කිව්වා බබාගේ ස්කෝලේට යනවා පොඩ්ඩකට කියලා.
ඔහු - හ්ම්ම්ම්..... මටත් හැමදාම ලන්ච් බ්‍රේක් එකේ එළියට එන්න බැරි වෙයි.
ඇය- ඇයි ඒ?
ඔහු- නිමාලිට සැක හිතිලා. අපේ ඔෆිස් එකේ කවුරු හරි කියලා එයාට මන් දවල්ට එළියට යනවා කියලා. කොහෙද යන්නේ කියලා ඇහුව්වා.
ඇය- ඉතින්?
ඉහු- ඉතින් කියන්නේ..බොරුවක් කිව්වා. යාළුවෙක්ගේ වැඩකට එළියට ගියා කියලා..හැමදාම බොරු කියන්න බැනේ.
ඇය- ඒක හරි කතාවක්නේ..ඉතින් මන් හැමදාම බොරු කියන්නේ ඔයා වෙනුවෙන්..
ඔහු- ඔයා ඉතින් බොරු කියන්නේ ෆොඉන් එකෙනේ.. මොකෑ සම්පත්ට දිවැස් තියෙනවයැ රට ඉඳන් මෙහෙ බලන්න.
ඇය- ඔව් ඔව්..පිරිමි ඔයාලට විතරයි ප්‍රශ්න තියෙන්නේ..අපිට නැනේ.,
ඔහු- අයියෝ..දැන මන් එහෙම කිව්වද..මන් දන්නවා ඔයා දුවත් එක්ක හැප්පෙන හැටි මෙහෙ..
ඇය- හ්ම්ම්ම්..
ඔහු- මොකෝ නිකන් තරහා වෙලා වගේ.. [අගේ කර වටේ අත දමමින් ඔහු අසයි]
ඇය- අත ගන්න අහකට.. කවුරු හරි ඒකත් ගිහින් නිමාලිට කියයි.
ඔහු- අම්මෝ හරි හරි..මන් ඔයාව බලන්න එන්න විදිහක් හොයාගන්නම්කෝ..
ඇය- කොහොමද??
ඔහු - හරි හරි..අපි ඒවා පස්සෙ කතා කරමු..දැන වේලාව යනවා.. යන්ද රෙස්ට් හවුස් එකට?

ඇය- හ්ම්ම්..මටත් ඉක්මනට යන්න ඕනේ..
[දෙදෙනාම පිටව යයි.]


වේලාව -ප.ව 4.25

ඔහු- මොකද මෙච්චර වෙලා කලේ.. කීයේ ඉඳන්ද මන් මෙතන? ආහ්..
ඇය- අනේ සොරි වස්තුව..අද ඔෆිස් එකේ වැඩ ඉවර වෙනකොට පොඩ්ඩක් පරක්කු වුනා.. සොරි හොඳේ.. 
ඔහු- එපා වෙනවානේ.. අපිට ටිකක් වෙලා හරි කතා කරන්න ලැබෙන්නෙත් මේ චුට්ට වෙලාව විතරයි.ඒකත් ඔයා එන්න පරක්කු වෙනවා..
ඇය- අනේ ඉතින් මන් අද විතරනේ පරක්කු වුනේ.. ඔයා හැමදාම එනකොට පරක්කු වෙනවානේ..මන් හැමදාම බලාගෙන ඉන්නේ..
ඔහු- ආහ් දැන් ඒකත් මගේ වැරැද්දද? කලින් ආපු එක? මන් හිතුවා මාව බලන්න කලින්ම ඇවිල්ලා ඇති කියලා.. 
ඇය- අනේ ඉතින් සොරි කිව්වනෙ.. අර සහන්ගේ වැඩක් තිබුනා අනේ කරලා දෙන්න..ඒකයි..
ඔහු- සහන්ගේ? තමුසෙ මොකටද උගේ වැඩ කරන්නේ?
ඇය- අනේ කෑ ගහන්නේ ඇයි ඉතින්.. හරි හරි බබා මීට පස්සෙ මන් කාගෙවත් වැඩ කරන්නෙ නැ.. හරිද. දැන් යමුද?
ඔහු- කොහෙද?
ඇය- අපි පොඩ්ඩක් රෙස්ට් හවුස් එකට යමුකෝ අනේ.. අද මට 6 විතර වෙනකන් ඉන්න පුළුවන්.. අම්මලා නෑ අද ගෙදර..මන් කිව්වා කොහොමත් අද ඔයා එක්ක වෙඩින් එකට ෆොටෝ ගන්න කෙනෙක් බලන්න යනවා කියලා.ඒ නිසා පරක්කු වුනාට කමක් නැ..
ඔහු- හොර කෙල්ල.. යන්..
[දෙදෙනාම පිටව යයි.]


වේලාව - රාත්‍රී 8.00

ඇය- මොකෝ මහත්තයා සීයට අරන නිකන් දීලා වගේ?
ඔහු- හ්ම්ම්.. මගෙන් අහන්නේ?
ඇය- ඔව් ඉතින් නැතුව වෙන කෙනෙක් ඉන්නවයැ මෙතන..
ඔහු- ඔයා කවුද?
ඇය- මන් ඉතින් කොහොමත් රෑට මෙතන තමා..
ඔහු- හ්ම්ම්.. මට ඔයාගෙන් වැඩක් නැ
ඇය- හෙහ් හෙහ්.. 
ඔහු- මොකෝ හිනා වෙන්නේ?
ඇය- පිරිමින්ට මගෙන් වැඩක් නැත්නම් වෙන කාටද වැඩක් තියෙන්නේ.
ඔහු- වෙන පිරිමින්ට වැඩක් ඇති..මට නැ.. මට පාඩුවේ ඉන්න දෙන්නවා..
ඇය- ඉතින් මන් මුකුත් ඉල්ල ගෙන ආවේ නැ..මහත්තයා ඔහේ උඩ බලාගෙන ඉන්න හින්දා ආවේ..මනුස්සකමට..
ඔහු- මට තමුසෙගේ මනුස්සකම ඕනේ නැ..
ඇය- වෙන්නැති..අපිත් මෙහෙම රෑට පාරේ හිටියට මිනිස්සු මහත්තයෝ..
ඔහු- .........
ඇය- මොකෝ මූණ දිහා බලන්නේ.. අපිත් කීයක් හරි හොයාගන්න හදනවා විතරයි..
ඔහු- හ්ම්ම්ම්... 
ඇය- මහත්තයා කලාද?
ඔහු- නෑ බන්..ඔෆිස් එකේ සල්ලි වයගක් නැති වෙලා.. දැන මට ගෙවන්න වෙලා.. අතේ එක පිච්චියක් නැ..බෝඩිමට යන්නත් බැ..
ඇය- ..........
ඔහු- හිහ්.. මොකෝ..උඹ හිතාගෙන හිටීයි මගෙන් කීයක් හරි කඩාගන්නද.. මේ බලපන් සාක්කු දෙකම හිස්..
ඇය- යන්..
ඔහු- කොහෙද..?
ඇය- .........
ඔහු- මගේ ලඟ සල්ලි නැ කිව්වානේ.. රෙස්ට් හවුස් එකකට ගෙවන්න බැ මට..
ඇය- මහත්තයා ගෙවන්න එපා. රෑට මොනා හරි කලා එහෙ ඉමු..මන් ගෙවන්නම්..
[දෙදෙනාම පිටව යයි.]

~පාර්ක් එකේ බංකුවක දිනපොතින්~