Red's Dreams

"ලොකු අයියා අවුරුදු දහ අට වුනු ගමන් හමුදාවට බැඳුණා. එතකොට මට අවුරුදු දහයක් විතර. අක්කා ඉස්කෝලේ දහයේ පන්තියේ හිටියේ. පොඩි අයියා අක්කාට වඩා දෙකක් බාලයි. අපේ ගෙදර වියදමට සල්ලි එව්වේ ලොකූ. ඒත් එයා හමුදාවට ගිහින් අවුරුද්දකින් විතර අනුරාධපුරේ අක්කා කෙනෙක්ව බැන්ඳා කියලා ලියුමක් එව්වා. අපි ඒ අක්කා කළුද සුදුද කියලාවත් දන්නේ නැ. එයාල කවදාවත් අපිව බලන්න ආවේ නැ. අයියා බැන්ඳට පස්සේ ටික කාලයක් එය ගෙදරට සල්ලි එව්වා. ඒත් පස්සේ පස්සේ අම්මා කොච්චර ලියුම් යැව්වත් කීයක් වත් එව්වේ නැ.. අම්මා නම් කිව්වේ ඒ බැන්ඳ ගෑනි සල්ලි එවන්න දෙන්නේ නැතුව ඇති කියලා.. ගෙදර අඩුපාඩු වෙනකොට.."  "එතකොට ඔයලගේ තාත්තා හිටියේ නැද්දා??"මට නොඅහා ඉන්න බැරි වුනා. "තාත්තා නැති වෙලා තියෙන්නේ මං ගොඩාක් පුංචි කාලේ. පොල් ගහකින් වැටිලාලු මලේ. හ්ම්ම්ම්..."  පුංචි ඇස් වල තියෙන වේදනාව මට නොදැනුනාම නොවේ. අතීතය  ගැ න අහන්නේ නැතුව කතාව නවත්තන්නත් මට හිතුණා. පව්.. මොනා වුනත් පරණ දේවල් මතක් කරන කොට දුක ඇති නේ...  "ඔයාට පරණ දේවල් මතක් කරන එක දුකයි නම් ඔයා ඔවා කියන්න ඕනේ  නැ. අනේ මන්දා සඳමාලි.. පිරිමි නිස...

"පිරිමි ජාතිය.. මහ කුහකයෝ.." මම හිතින් මුළු කපටි කෛරාටික පිරිමි ජාතියටම බැන බැන ගෝල් ෆේස් එකේ ගල් බැම්ම උඩට වෙලා වාඩි වෙලා හිටියා. අද කැම්පස් එකේදි වුනු දේවල් එක්ක බැලුවාම පිරිම ජාතියම අතු ගාලා දාන්න තියෙනවා නම් කියලා හිතෙනවා. අවුරුදු දෙකක්  තිස්සේ  නාලිනිගේ බෝයි ෆෙන්ඩ් තව කෙල්ලෙක් එක්ක යාළු වෙලා ඉඳලා. අනේ ඇත්තට පිරිමි අපිව රවට්ටනවා කියන එකේ නිමක් නැනේ. මුන් කවදත් කලේ අසරණ ගැනු අපිව රවට්ටපු එක.  "නෝනා දවස් දෙකකින් කාලා නැ. කීයක් හරි දෙන්නනකෝ.. නෝනාට පින් අයිති වෙයි.."  හිතින් මම සමස්ත පිරිමි ජාතියම පතුරු ඇර ඇර උන්නු වෙලේ ඇසුණු සිහින් කට හඬක්.වයස දාසයක්.. නැ දාසයක් වෙන්න බැ.. ඊට අඩුයි.. වයස දහතුනක් විතර කිව හැකි මට්ටමේ ගැනු ලමයෙක්. මොකක්දෝ පොදියකුත් අතේ. ආහ්..පොදියක් නෙවෙයි පොඩි ලමයෙක්. ගැනු ලමයෙක් නෙ.. නොදීත් බැ. පව් අසරණ කෙල්ල. මම පර්ස් එක ඇද්දා. රුපියල් දහයක් දීලා වැඩක් වෙයිද?  "නෝනා දවස් දෙකකින් මන් කාලා නැ.. දරුවට කිරි ටිකක් වත් අරන් දෙන්න විදිහක් නැ."  රුපියල් දහයකින් මොනවද කරන්න පුළුවන් කියලා අහනවා වෙනුවට ඇය වෙන විදිහකින් කිව්වා කියලයි ම...