නවාතැන..

දස දහස් ගව් දුර
පියෑඹු මගේ සිත
නුඹේ නෙතු අද්දරම
නවාතැන් ගත්තේ කිම
නොදනිමි මම තාම..

Comments

  1. සඳකිඳුරාOctober 3, 2011 at 10:20 PM

    :) ලස්සනයි.ජය

    ReplyDelete
  2. Red Riding HoodOctober 3, 2011 at 10:30 PM

    බොහෝම ස්තූතියි සඳ කිඳුරා.. :)

    ReplyDelete
  3. වැසි දැරිය - The Rain Girl October 3, 2011 at 11:05 PM

    බ්ලොග් දෙකටම ආවා ඔන්න.මේ කවිය short and sweet අක්කේ.. .

    ReplyDelete
  4. Red Riding HoodOctober 3, 2011 at 11:17 PM

    @වර්ශා:- බොහෝම සතුටුයි ආපු එකට නඟා..
    :)
    අයෙත් එන්න...

    ReplyDelete
  5. ChinthakaOctober 3, 2011 at 11:40 PM

    පද පේලි කෙටිය.... අදහස ගඹුරුය....

    ReplyDelete
  6. Red Riding HoodOctober 4, 2011 at 2:08 PM

    @Chinthaka :- බොහොම ස්තුතියි යාළුවා...
    අපේ ජීවිතත් ඔය වගේ නේ.. කෙටියි ගැඹුරුයි..

    ReplyDelete
  7. AnonymousOctober 4, 2011 at 10:35 PM

    හදවතට දැනෙන්න මහ ලොකු වචන කන්දරාවත් ඕන නැ ප්‍රින්සස්....
    ඔයා ඒත ඔප්පු කරා :)

    අනු :)

    ReplyDelete
  8. Red Riding HoodOctober 5, 2011 at 7:41 AM

    බොහෝම ස්තූතියි අනු..

    ReplyDelete

Post a Comment

Comment Hint

ඔබට comment සදහා Image, color text සහ marquee text ඇතුලත් කල හැක



Images: [im]...........................[/im]

scrolling effect: [ma].....................[/ma]

font size: [si="2"]..............[/si]

font color: [co="red"].........................[/co]

centralize the text: [ce]..................[/ce]

scrolling effect in right side: [ma+]......................[/ma+]

box the comment: [box]....................[/box]

mark the comment: [mark].................[/mark]

background effect: [card="blue"].....................[/card]

image to fit the column(100%): [im#]...........................[/im]

Highlight the words: [hi="yellow"].........................[/hi]

Popular posts from this blog

~සුභ උපන්දිනක් තාත්තා~ Happy Birthday dad~

Image
සඳ ගිලුනු අමාවකේ පාර පෙන්වූ තරු එළිය ඔබයි මට තාත්තේ සදාකල් දිදුලනා දිය නොමැති මරු කතරේ වැටුණු එකම දිය බිඳුව ඔබයි මට තාත්තේ සදා ජීවය දෙනා වියැළෙනා ගිම්හානේ වැටුණු එකම දිය බිඳුව ඔබය මට තාත්තේ සදා සිසිලස දෙනා ඔබම ජීවය දුනි ඔබම වීරිය දුනි සදාකල් මගේ දිවියේ වීරය ඔබ වුනි.... අද මගේ තාත්තාගේ උපන්දිනය. මේ ලොකේ ඉන්න හොඳ ම මනුස්සයා තාත්තා නොවෙන්න පුළුවන්. ඒත් මට නම් මේ ලොකේ ඉන්න හොඳ ම තාත්තා මගේ තාත්තා. තාත්තා අපිට සැර කරනවා. බනිනවා. ඒත් ඒ හැමදෙයක්ම පිටිපස්සේ තියෙන්නේ අපිට කරදරයක් නොවි බලාගැනිමේ බලාපොරොත්තුව. අපිට වැටෙන්න දෙන්න තාත්තා කැමති නැ. අපි දුක් වෙනවා බලන්න තාත්තා කැමති නැ. අපි ජීවිතේ හැමදාම සතුටින් ඉන්නවා බලන්න තමා තාත්තට ඕනේ. මම අද නීති පීඨය ඇතුලේ ඉන්නේත් මගේ තාත්තා නිසා. තාත්තාගේ ආසවයි මඟ පෙන්වීමයි නැති වුනා නම් මම නීතිය ඉගෙන ගන්නේ නැ. ඒ හැමදේකටම ස්තූතියි තාත්තා. ආදරේයි තාත්තට හැමදාම.   Today is my father's birthday. He may not the best person in the world but for me he is the best father in whole world. I'm here because of him. Because of his gu...
Read more

~සොෆීගේ ලෝකය~ "Sophie's World"

Image
මෙන්න මේක තමා පොත දර්ශනය ගැන ලියැවුන නවකාතාවක් ලෙස තමා මේ පොත ලෝක සාහිත්‍යයේ හැඳින්වෙන්නේ.දර්ශනයේ ආරම්භයේ සිට මේ වනතෙක් වර්ධනය මෙහි එක සීරුවට දක්වා තිබෙනවා. සොෆී ආමන්ඩ්සන්  14 හැවිරිදි දැරියක්.ඇයට හදිසියේ දිනක් නොදන්නා කෙනෙකුගෙන් ලිපි දෙකක් ලැබෙනවා..  "ඔබ කවුද?"[who are you?]  "ලෝකය ආවේ කොහෙන්ද?"[where does the world come from?] මේ ලිපි වලින් ඇරඹෙන දර්ශනය පිළිබඳ පාඨමාලාව [ඇයට ලිපි එවන ඇල්බෙර්ටෝ නොක්ස් නම් දාර්ශනිකයා කියන්නේ ඒ විදිහට] ඇයව වසර 3000ක් අතීතයට රැගෙන යනවා. සොක්‍රටීස්,ප්ලේටෝ,ඇරිස්ටෝටල් ගෙන් ආරම්භ වෙන දර්ශනවාදය කලින් කලට ඔප මට්ටම් වෙමින් ගලා එන අන්දම ඔහු ලිපි මගින් විස්තර කරනවා. මේ මුළු විශ්වයම සුදු ලොම් පිරිච්ච හාවෙක්ට සමාන කලොත් මිනිසුන් තමා ඒ හාවා මත ජීවත් වෙන කුඩා ප්‍රාණීන්. මිනිස්සු ගොඩාක් වෙලාවට කැමති ඒ ලොම් ඇතුලට ඇතුලටම වෙලා උණුහුමට සනීපයට හරි බරි ගැහිලා ඉන්න.ඒත් මේ අතරේ ඉන්නවා සුදු හාවාගේ ඇස් දිහා කෙලින් බලන්න හිතාගෙන ලොම් දිගේ උඩට නගින කට්ටියත්..එයාලා තමයි දාර්ශනිකයෝ..එයාලා තමා ලෝකයේ සැබෑ ස්වරූපය දකින්න උත්සහ කරන අය. ඔය විදිහට තමා යුස්...
Read more

මා නම් සඳකි පොළවට බට..

Image
සූර්ය රාජයා සයුරු පත්ලේ සැඟවෙන්න යද්දී සඳවතී සුපුරුදු ලෙසින් නිශායාමය එකළු කරමින් ගුවන් ගැබ වෙත පිවිසියා ය. කහ පැහැති සේද සළුව විසුරුවමින් ඇය රාත්‍රිය ඒකාලෝක කළේ ය. ලා කහ පැහැති රීදී සේලය මහ පොළොවේ ගස් මත, තැනිතලා මත ඇතුරූ ඈ තම සිරුරේ රශ්මි කදම්භයෙන් සුදු පාට මල් වලට ජීවය දුන්නා ය. කුරුළු කූඩූ වල නිදා සිටි චූටි කුරුළු පැටවුන්ට සීතල නොදැනෙන සේ ඈ සුළඟ ඈතට ඈතට තල්ලු කළා ය. සියල්ලම නිහඬය.  තමාට අයත් කාර්යයන් අවසන් කළ සඳවතී වටපිට බැලී ය. හාත්පසම සිඹින ලද නිහැඬියාවෙන් ඇය වෙහෙසට පත් විය. ලොවම නිදිගන්නා වේලාවේ තමා පමණක්ම ලොව දෙස බලා සිටීම ඇයට වෙහෙසකර විය. සියල් දිනයන් ඒකාකාරීය.. ඇයට සිතුණි. "මගේ දිවිය නම් ඒකාකරි බවින් පිරුණු කිසිදු සතුටක් නැති දිවියකි." ඇය කීවා ය. තමා හැර අනෙකෙකු නැති මේ රැයේ තමාට පිළිතුරක් හමු නොවෙන බව ඈ සිතුවා ය. නොදැනීම ඈට සුසුමක් හෙළුනි. හදිසියේ ඈට කවුරුන්ද තමා අමතන හඬක් ඇසුණි. "කවුරුන්ද ඒ? මා හට අඬගසන්නේ.." ඇය එදෙසට පාවී ගියා ය. "සඳ රාජිණියනි.. ඔබේ රුව නම් මායාකාරී ය.. මන්මත් වන සුළු ය.. ඔබේ රුව විඳගන්න ඔබේ පහසේ තැවරෙන්න ඉඩ හරිනු ම...
Read more